Het is alweer de laatste dag van de conferentie in Portugal. Op het programma staan weinig presentaties die direct of indirect te linken zijn aan het thema van dit blog, patiëntdossiers en interactie in de zorg. Daarnaast moet ik een workshop begeleiden, wat weinig tijd voor bloggen overlaat. Daarom houd ik het bij een korte reflectie op de afgelopen dagen. Laat ik het met u eens hebben over de zin en onzin van conferenties. De voordelen van een conferentie zijn duidelijk. Allereerst krijg je in korte tijd (nou ja, in vier dagen in dit geval) een mooi overzicht van diverse projecten die wereldwijd plaatsvinden, in dit geval op het gebied van health informatics. Bovendien zijn de onderzoeksresultaten vers van de pers – in tegenstelling tot de informatie uit de meeste wetenschappelijke tijdschriften, waar door de reviewprocedure vaak een flinke vertraging zit in de kennisverspreiding. Zo’n conferentie leent zich bovendien uitstekend als snelcursus: je leert in korte tijd de belangrijkste begrippen, publicaties en onderzoeksvragen op een bepaald werkterrein. Als het goed is wordt je daarbij ook nog eens geïnspireerd door nieuwe en andere manieren van naar een bepaald vraagstuk kijken – in mijn geval Elektronische Patiënt Dossiers. Dat geldt helemaal voor multidisciplinaire conferenties als deze. Kortom, een jaarlijks bezoek aan een conferentie is zeker het geld en de tijd waard.
En toch bekruipt me soms het gevoel dat het potentieel van conferenties nog voor een groot gedeelte onbenut blijft. De deelnemers van deze conferentie waren het er over het algemeen wel over eens dat het programma niet erg handig was opgezet. Tijdens eenzelfde workshop volgden presentaties over multidisciplinair overleg, semantische in
Maar wat in het algemeen voor conferenties lijkt te gelden is dat niets wordt gedaan met de kennis en ervaringen die in de organisatiewetenschappen is opgedaan met large group interventions. Dit zijn bijeenkomsten met een grote hoeveelheid deelnemers waarbij gebruik wordt gemaakt van een brede verzameling van methoden om organisatieverandering te realiseren. Bij conferenties zijn heel veel knappe koppen met veel kennis en ervaring in een bepaald domein aanwezig. Die kennis zou je willen mobiliseren bij het benaderen van de grote vragen in datzelfde domein. De future search-methode zou je hier bijvoorbeeld kunnen gebruiken. Ik ken een aantal wetenschappelijke artikelen die gebaseerd zijn op brainstorms of discussies tijdens conferenties over een bepaald thema, zoals een eerder op dit blog beschreven artikel over persoonlijke patiëntdossiers. Maar vaak blijft deze kans van conferenties onbenut. Natuurlijk, ook deze conferentie kende een panel. Maar alhoewel de facilitator zei dat het publiek zich mocht mengen in het debat, paste de opstelling eerder bij een passief publiek dat luistert naar de wijze heren in het panelforum. En zo geschiedde: het forum trok weinig mensen en werd na een uur wegens weinig dynamiek een uur te vroeg beëindigd. Zonde.
Maar ik wil positief eindigen. Los van deze gemiste kans was de International Conference on Health Informatics namelijk een zeer informatieve en inspirerende bijeenkomst. Hopelijk heeft het live verslag op dit blog voor jullie in Nederland ook deze functie gehad.
